Rozdział 1: Trzy godziny

Rozdział dedykowany Julson :)

***

        Violetta obudziła się w piękny, sierpniowy poranek o równej dziewiątej. Chciała przytulić swojego narzeczonego, jednak trafiła w pustą poduszkę. Zdziwiona przetarła oczy. Usiadła. Oparła łokcie na poduszce i myślała, gdzie jest León. Po około dwóch minutach do pokoju cichutko wszedł Verdas, tak cicho, że nawet Castillo go nie usłyszała. Usiadł obok niej i szepnął do ucha, Śniadanie do łóżka dla mojej księżniczki, a ta nagle się ocknęła. Chwyciła do swojej chudej ręki talerz z pięcioma naleśnikami.

        - Ja tyle nie zjem. - Zaprzeczyła. Szatyn pokiwał głową ze śmiechem.

- Przecież zawsze mogę ci pomóc! - Powiedział zielonooki i zaczął zajadać się naleśnikami. Przez chwilę zapomniał o szatynce, i zjadł cztery z pięciu naleśników.

- Ej! Teraz to mi nie starczy. Foch forever! - Krzyknęła "fochnięta".

- Oj no skarbie, nie fochaj się. Co mam zrobić, abyś się odfochała? - Pytał przejęty, a ona lekko śmiała się pod nosem, aby nie słyszał. Odwróciła się plecami nadal udając foszka. Chłopak odwrócił ją gwałtownie i wpił się w jej usta. Oderwali się od siebie po trzech minutach.

- Wystarczy? - Spytał

        - Pewnie. Kocham Cię.

***

        Blondynka chodziła zdenerwowana po pokoju. Była dopiero dziesiąta, a ona była umówiona na spotkanie z Włochem na dziewiętnastą. Nie zdążę!, myślała. Każdy inny pomyślałby, że dziewięć godzin to bardzo dużo czasu, jednak dla Ferro było to bardzo mało, za mało. Musiała w końcu pójść do kosmetyczki, na manicure i pedicure, pójść do fryzjera, pojechać na zakupy po odpowiednią sukienkę, to pochłania dużo czasu. Nagle jednak Ludmiła przypomniała sobie o wczoraj zakupionej sukience od Chanel. Wolnym krokiem podeszła do szafy i otwarła ją. Wyciągnęła z niej żółtą, asymetryczną sukienkę. Jeszcze buty. Z szafki niżej wyjęła żółte szpilki. Wszystko idealnie się komponowało. Wybrała jeszcze diamentowe kolczyki i cały zestaw odłożyła do łazienki. Wybieranie stroju zajęło jej godzinę. Wzięła godzinny prysznic, aby umyć każdy skrawek ciała. Zaczęła układać fryzurę. Pomyślała o tym, jaką fryzurę zrobić. Po krótkiej chwili wybrała koka z diamentowymi wsuwkami. Po około dwóch godzinach fryzura była gotowa. Pomalowała sobie paznokcie u dłoni na blado żółty kolor, a te u stóp na bardziej neonowy. Całe pomalowanie i wyschnięcie zajęło jej godzinę. Zostały Ci trzy godziny. Dziewczyna ubrała na chwilę zwykły dres i poszła zjeść obiad, w końcu była już piętnasta. Ugotowała sobie spaghetti i je zjadła. Zajęło jej to półtorej godziny. Dziewczyna pobiegła krętymi schodami w górę i już po chwili ponownie znajdowała się w łazience. Ściągnęła dotychczasowe ubrania. Założyła bieliznę, a na to wcześniej przygotowany zestaw. Wyglądała przepięknie. Zostało jej pół godziny, więc postanowiła wybrać torebkę - postawiła na złotą portmonetkę, do której włoży telefon i pieniądze. Po pół godzinie przyszedł Włoch i pojechali samochodem Federico do niespodzianki, specjalnie przygotowanej dla niej.

***

         Diego siedział przed telewizorem, zajadając się żelkami. Nagle po schodach zbiegła Francesca, zapłakana Francesca.

- Kochanie, Franiu, co się stało? - Spytał przejęty.

- Nie Franiusiuj mi tu! To KONIEC! 

~.~

No poprostu musiałam dać ten krótki wątek z Diecescą, inaczej bym się załamała. :D

Zua ja :D Vilu udaje foszka, Lu się szykuje na randkę, a Fran zrywa z Diego. Czego? Tego dowiecie się niedługo. :*

Synth :*